Trip to දෙහිවල සතුන්වත්ත

මේ සිද්දිය වුනේ මේ මෑත කාලයේ. මේක පටන්ගත්තෙ අපේ සෝනාර්ට trip එකක් යන්න ඕනමයි කීව නිසයි. ඉතින් කවුද trip යන්න අකමැති. අපිත් හා කීවා. ඒත් පොඩි කොස්සක් තිබුනා.

ඒක තමයි යන්නෙ කොහෙද කියන එක. හැමෝම ගොඩක් තැන් යෝජනා කලා. හැබැයි ඒ තැන් එකකටවත් හැමෝගෙම කැමැත්ත ලැබුනෙ නෑ. ඒත් ඉතින් කොහෙහරි යන්නත් ඕනෙනේ. ඔය අතරෙ තමා සෝනාර් කීවෙ අපි zoo එකට යන් කියලා.(අපි පස්සෙ තමා හොයගත්තෙ මිනිහා මෙච්චර zoo එකට යන්න දැඟලුවෙ කියලා, එය ඊට කලින් කවදාවත් zoo ගිහිල්ල නැතිලූ.) අපිට වැඩක් නැති වුනත්, සෝනාර්ගෙ බර බරේ හින්ද හා කීවා.

එතනින් පස්සෙ පුරස්නෙ වුනේ කවදද යන්නේ කියන එක. trip එකක් යන් කීවට මොකද හැමෝටම වැඩ තිබුනා. ඉතින් කොහොමහරි මාස දෙකක් විතර try කරලා, රුපියල් 300ක විතර calls & sms අරගෙන, තියෙන වැඩත් පාලු කරගෙන zoo යන්න දවසක් දාගත්තා.

දැන් මේ වැඩේට set වුනේ මන්(ටී සුනාමි), සෝනාර්, බඩියා, සැරිසර,(සෝනාර් එයා ගැන වැඩි විස්තර ඔයාලට ඉදිරියේදි කියයි) තව අයියා කෙනෙකුත් set වුනා. ඉතින් අපි යොදාගත්ත දවසේ උදේ පාන්දරින්ම ගෙදරින් ආවා, zoo එකට යන්න.

යකඩයකාගේ ගිහිල්ලා මලදානෙන් බැහැලා ආයෙ bus එකකත් ගිහින් ඕං ආවා zoo එකට. ඉතින් අපි tickets එහෙම අරගෙන සංචාරයට enter වුනා. ඉස්සෙල්ලම තියෙන්නේ පැස්බරාලා ඉන්න කූඩුවනේ. ඔතනට ගියා අපි කට්ටිය.

සෝනාර් එදා තමා පැස්බරෙක්ව ඇත්තට දැකලා තියෙන්නෙ. මිනිහා "අනේ මෙයලා ගොඩක් උසයි නේද" කියලා කූඩුවට ටිකක් ලං වුනා. පැස්බරාට මෙයා එන පොට අල්ලපු නැති නිසා ඌ අත්ත‍ටු පුම්බගෙන දුවගෙන ආවා, සෝනාර් හිටි තැනට. මිනිහා බයවෙච්ච පාර කොහොමද කියනවනම් ආයෙ ආවෙ නෑ එතනට.

අපි ඔහොම ගොඩක් වෙලා අවිද්දා. දැන් දවල් වෙලා, බඩේ පනුවො හෝ ගාලා උද්ගෝසනය කරනවා, කෑම ඉල්ලලා. ඒ වෙනකොට අපි බලබල හිටියේ කුරුල්ලො ඉන්න පැත්ත. අපි යන හරියෙ හිටියේ උලමො, බස්සො තව කොක්කු වගේ ලොකු කුරුල්ලො. උලමා දවල්ට නිදාගෙනනෙ ඉන්නෙ. ඉතින් සද්දයක් බද්දයක් නෑ. මට එවෙලෙ හොඳ ටිකිරි අදහසක් ආවා.

මන් එක පාරයි උලමෙක් කෑගහනවා අහලා තියෙන්නෙ. මේ ඉන්න උලමො කොහොම කෑගහනවද කියලා බලන්න මට ආසාවක් ඇති වුනා. ඉතින් මන් ඔය අදහස සැරිසරට යොමු කලා.මිනිහත් එක පයින් වැඩේට කැමති වුනා.

උලමන්ට කෑගහලා වැඩක් නැතිනිසා(උන් නිදිනේ)ඇහැරලා ඉන්න වෙන කුරුලු කූඩුවක් ලඟට ගිහිල්ලා උන්ට ඔච්චමට වගේ කැගැහුවා. ආයෙ මොනාද මුන් සේරම කුරුල්ලො ටික එයාලගෙ ජීවන නාදය පටන්ගත්තා. ටිකකින් උලමත් set වුනා. එදා zoo ආපු ගොඩක් අයට උලමාගෙ සද්දෙ දවල් අහන්න පුලුවන් වුනා. අපේ වෙලාවට එතන වෙන අය හිටියෙ නෑ. ඒ නිසා සරීර ආබාදයක් නැතුව එතනින් ආවා.

ඊට පස්සෙ අවුල වුනේ කන්න ගිහිල්ලා. සෝනාර්ගෙන් කන්න යන්න ඇහුවොත් මිනිහා KFC මතක් කරන නිසාත්, එසේ යාම අපගේ purse එකට හානිදායක නිසාත්, අපි ගෙදරින් කන්න අරන් ආවා. අර අයියා කන්න අරන් ඇවිල්ලා තිබුනෙ නෑ.

ඉතින් මිනිහට වෙන අතක් බලාගෙන කෑම එකක් කඩෙන් ගන්න වුනා. අයියා කෑම ගන්න කඩයක් හොයාගෙන යද්දී zoo ආපු ගොඩක් කට්ටිය කෙසෙල් කොල වල ඔතපු බත් කනවා දැකලා. අයියට මේක දැකලා ඉන්න බැරිවුනා. ඉතින් අපිටත් කන එක පැත්තක දාලා, මෙයත් එක්ක කෙසෙල් කොල බත් සෙවීමෙ ව්‍යාපාරයට දායක වෙන්න වුනා.

දෙහිවල මොන කෙසෙල් කොලේ බත්ද, concrete වනාන්තරේනෙ, කෙසෙල් ගස් තියා ලොකු ගසුත් හොයගන්න අමාරුයිනේ. ඕක අර අයියට තෙරුනේ නැති නිසා පැයක් විතර ඒ පැත්තෙ තියෙන කඩවල් වල රස්තියාදු වෙලා බඩපිරෙන්න charter කෑවා.

ඔහොම ගිහින් අයියට කෙසෙල් කොල බත් එපා වෙලා, වෙන අතක් බලාගෙන බඩට යමක් දාගත්තා.(පස්සෙ සිදුකල විමර්සනයකින් හෙලිවුනේ අර කෙසෙල් කොලේ බත් කාපු කට්ටියම එකට ආපු කාංඩයක් කියලා. ඉතින් එයාලා එද්දී කෙසෙල් කොලේ බත් අරන් ඇවිත් තියෙන්නේ.)

කාලා ඉවරවුනාට පස්සේ විදේසික කුරුල්ලො ඉන්න කූඩුවට ගියා. ඒකෙ තියෙන පොඩි පොකුනක තිබුන අත්තක කුනක‍ටුවෙක් හිටියා. අපේ කරුම වෙලාවට ඕක බඩියා දැක්කා, එවෙලෙ ඉඳන් මිනිහට ඒ කුනක‍ටු කුරුල්ල ගැන විස්තරයක් කරන්න වුනා. බොහොම අමාරුවෙන් තමා එතනින් මිනිහව අරගෙන ආවෙ. අපේ බඩියා එහෙම තමා.

තව ටිකක් ඔහොම අවිද්දට පස්සේ බඩියා එයාගෙ ආවේනික සිංහ නාදය දාන්න ගත්තා කකුල රිදෙනවා කියලා. ඒ නිසා අන්තිම ටික යන්තම් බලලා යහතින් ගෙදර ආවා.

අපි පස්සෙ දවසක ඇහුවා සෝනාර්ගෙන්, "අන්තිම ටික හරියට බලාගන්න බැරිවුන නිසා ආයෙ යමුද zoo"කියලා. මිනිහා ගත් කටටම කීවෙ "ආයෙනම් ගියත් උඹලා එක්කනම් යන්නෙ නෑ" කියලා. අනේ අපේ සෝනාර්.